Het visum drama...
Blijf op de hoogte en volg Maurise
22 Maart 2016 | Indonesië, Kakaskasen Tiga
Lieve allemaal,
12 maart zijn we naar Surabaya gevlogen. 13 maart hebben we heerlijk rustig aan gedaan en zijn we naar een mega groot winkelcentrum geweest. Ze hadden er alles, zelfs een Zara. We keken onze ogen uit. Je bent al zo gewend aan de omstandigheden hier dat je dat westerse een beetje kwijt bent geraakt. We zijn zelfs naar de bioscoop geweest!
De maandag, 14 maart, zijn we samen met Ibu naar de immigratie gegaan. Ons visum moest worden verlengd. Toen we bij de immigratie aankwamen kregen we helaas te horen dat ons visum hier niet kon worden verlengd. Dit kwam doordat de sponsor van ons visum uit Sulawesi komt. En op die plek moet je ook weer je visum verlengen. Of je moet het land uit en dan opnieuw Indonesië binnen gaan. Mooi balen dus. We hebben ervoor gekozen om terug te gaan naar Sulawesi (waar we net vandaan kwamen). Het was niet anders. We moesten daar ons visum verlengen en zouden dan terug komen naar Surabaya om verder te gaan met onze lessen. We hebben die middag meteen een ticket geboekt voor de dag erna. 's Middags hebben we nog een gesprek gehad op een school waar we les gaan geven. Dit zag er bijna net zo uit als een school in Nederland. Wat een verschil met Sulawesi. Maar de kinderen waren ook hier super enthousiast. Deze kinderen spraken ook goed Engels! We kregen er helemaal zin in door al dat enthousiasme. Daarna zijn we nog even naar de winkel geweest voor een camera voor Samira en hebben we boodschappen gedaan want we koken hier zelf. We hebben heerlijk sla gegeten, met opgebakken aardappeltjes en kipfilet!
De volgende dag, 15 maart, vroeg op. Ons vliegtuig gaat om 8.10 dus we moesten er 6.10 zijn! Ik vind vliegen al zo leuk (not) en dan ook nog op mijn verjaardag. Om 7.30 liepen we richting het vliegtuig. Een uur vertraging.... 9.10 vliegen. Dan nog maar even wat drinken. Een uur later liepen we weer die kant op, 10.10 vertrekken. Weer vertraging. En later nog een keer. Half 12 gingen we de lucht in! We hebben samen 1 koffer meegenomen en de andere in Surabaya laten staan, omdat we toch zo terug zouden zijn. We zijn vanaf het vliegveld met de taxi naar Novotel gegaan waar we ook al eerder hadden geslapen. Hier zouden we blijven tot ons visum klaar was.
In het Novotel stond mij een grote verassing te wachten. Het personeel kwam zingend aan met een heerlijke taart in hun handen! Ik voelde mij toen toch wel een beetje jarig! Deze hebben we heerlijk op de kamer opgegeten (voor een deel dan haha). Samira had iets geregeld voor het avondeten. Ik moest om 6 uur klaar staan. 6 uur gebeurde er niks, ze zei dat we moesten wachten op de taxi die ze had besteld. Toen belde de taxi dat het een uur later werd. Om 7 uur liepen we naar beneden. En op een gegeven moment zag ik de jongens zitten, als verassing voor mijn verjaardag! We gingen met zijn allen uit eten bij de Pizzahut. En daar stond mij een nog grotere verassing te wachten. Een cadeautje van de groep, een camera van Samira en post vanuit Nederland! Wat was ik daar ontzettend blij mee en wat was dat goed bedacht! Echt het mooiste cadeau wat je op zo'n moment kan krijgen! Toch nog een geslaagde verjaardag!
Woensdag zijn we naar de immigratie geweest samen met onze sponsor (de pastor) en met Juke. Ze gingen allemaal vragen stellen en het duurde allemaal mega lang. We moesten formulieren invullen en steeds weer naar de balie en weer terug. Op een gegeven moment zeiden ze dat we vrijdag terug moesten komen voor foto's en vingerafdrukken. Erg opgelucht omdat we tenminste verlenging hadden gekregen! Wel is er naar voren gekomen dat we alleen les mogen geven op Sulawesi en dus niet in Surabaya.... En als we in april het visum nog een keer wouden verlengen moesten we weer terug naar Sulawesi, maar de pastor zit op die datum in Nederland. Dus dat kan sowieso niet doorgaan.
Vrijdags zijn we weer naar de immigratie gegaan voor de foto's en vingerafdrukken. We moesten ook meteen betalen. Maar het visum kregen we nog niet... Woensdag kunnen we hem ophalen! We hebben besloten om voor de veiligheid geen les meer te gaan geven in Surabaya en om een maand eerder terug te gaan vanwege het feit dat het visum niet nog een keer kan worden verlengd. We komen in plaats van 16 mei nu 16 april terug. Erg jammer maar het is niet anders! Gelukkig kunnen we alles nog wel doen wat we willen, alleen Surabaya valt weg. Maar ja we moeten nog wel langs Surabaya voor onze koffer...
Zaterdag zijn we verhuisd naar een ander plekje, omdat Novotel vrij prijzig is. We zijn terug gegaan naar Tomohon (waar we tijdens Tondano ook een paar nachten hebben geslapen), zodat we deze week nog uren kunnen maken door lessen te geven hier. Maar we wouden eerst nog perse een brownie eten dus we zijn (met koffer!) over de straat gelopen (geen stoepen) en ongeveer een kwartier in de hitte naar het winkelcentrum om die brownie te eten. Onderweg, toen we over de helft waren, stopte er een patrouille wagen. Ik dacht shit, straks vragen ze om het paspoort en visum en die ligt bij de immigratie. Maar het enige wat ze vroegen was waar we heen moesten. Voordat ik iets had gezegd zat onze roze hutkoffer al in de auto en even later werden we door de patrouille auto naar de winkel gebracht. Het leek net een scène uit een Gooische vrouwen film! Deze week gaan we nog zoveel mogelijk uren maken en dan gaan we zaterdag naar Surabaya om onze koffer op te halen!
12 maart zijn we naar Surabaya gevlogen. 13 maart hebben we heerlijk rustig aan gedaan en zijn we naar een mega groot winkelcentrum geweest. Ze hadden er alles, zelfs een Zara. We keken onze ogen uit. Je bent al zo gewend aan de omstandigheden hier dat je dat westerse een beetje kwijt bent geraakt. We zijn zelfs naar de bioscoop geweest!
De maandag, 14 maart, zijn we samen met Ibu naar de immigratie gegaan. Ons visum moest worden verlengd. Toen we bij de immigratie aankwamen kregen we helaas te horen dat ons visum hier niet kon worden verlengd. Dit kwam doordat de sponsor van ons visum uit Sulawesi komt. En op die plek moet je ook weer je visum verlengen. Of je moet het land uit en dan opnieuw Indonesië binnen gaan. Mooi balen dus. We hebben ervoor gekozen om terug te gaan naar Sulawesi (waar we net vandaan kwamen). Het was niet anders. We moesten daar ons visum verlengen en zouden dan terug komen naar Surabaya om verder te gaan met onze lessen. We hebben die middag meteen een ticket geboekt voor de dag erna. 's Middags hebben we nog een gesprek gehad op een school waar we les gaan geven. Dit zag er bijna net zo uit als een school in Nederland. Wat een verschil met Sulawesi. Maar de kinderen waren ook hier super enthousiast. Deze kinderen spraken ook goed Engels! We kregen er helemaal zin in door al dat enthousiasme. Daarna zijn we nog even naar de winkel geweest voor een camera voor Samira en hebben we boodschappen gedaan want we koken hier zelf. We hebben heerlijk sla gegeten, met opgebakken aardappeltjes en kipfilet!
De volgende dag, 15 maart, vroeg op. Ons vliegtuig gaat om 8.10 dus we moesten er 6.10 zijn! Ik vind vliegen al zo leuk (not) en dan ook nog op mijn verjaardag. Om 7.30 liepen we richting het vliegtuig. Een uur vertraging.... 9.10 vliegen. Dan nog maar even wat drinken. Een uur later liepen we weer die kant op, 10.10 vertrekken. Weer vertraging. En later nog een keer. Half 12 gingen we de lucht in! We hebben samen 1 koffer meegenomen en de andere in Surabaya laten staan, omdat we toch zo terug zouden zijn. We zijn vanaf het vliegveld met de taxi naar Novotel gegaan waar we ook al eerder hadden geslapen. Hier zouden we blijven tot ons visum klaar was.
In het Novotel stond mij een grote verassing te wachten. Het personeel kwam zingend aan met een heerlijke taart in hun handen! Ik voelde mij toen toch wel een beetje jarig! Deze hebben we heerlijk op de kamer opgegeten (voor een deel dan haha). Samira had iets geregeld voor het avondeten. Ik moest om 6 uur klaar staan. 6 uur gebeurde er niks, ze zei dat we moesten wachten op de taxi die ze had besteld. Toen belde de taxi dat het een uur later werd. Om 7 uur liepen we naar beneden. En op een gegeven moment zag ik de jongens zitten, als verassing voor mijn verjaardag! We gingen met zijn allen uit eten bij de Pizzahut. En daar stond mij een nog grotere verassing te wachten. Een cadeautje van de groep, een camera van Samira en post vanuit Nederland! Wat was ik daar ontzettend blij mee en wat was dat goed bedacht! Echt het mooiste cadeau wat je op zo'n moment kan krijgen! Toch nog een geslaagde verjaardag!
Woensdag zijn we naar de immigratie geweest samen met onze sponsor (de pastor) en met Juke. Ze gingen allemaal vragen stellen en het duurde allemaal mega lang. We moesten formulieren invullen en steeds weer naar de balie en weer terug. Op een gegeven moment zeiden ze dat we vrijdag terug moesten komen voor foto's en vingerafdrukken. Erg opgelucht omdat we tenminste verlenging hadden gekregen! Wel is er naar voren gekomen dat we alleen les mogen geven op Sulawesi en dus niet in Surabaya.... En als we in april het visum nog een keer wouden verlengen moesten we weer terug naar Sulawesi, maar de pastor zit op die datum in Nederland. Dus dat kan sowieso niet doorgaan.
Vrijdags zijn we weer naar de immigratie gegaan voor de foto's en vingerafdrukken. We moesten ook meteen betalen. Maar het visum kregen we nog niet... Woensdag kunnen we hem ophalen! We hebben besloten om voor de veiligheid geen les meer te gaan geven in Surabaya en om een maand eerder terug te gaan vanwege het feit dat het visum niet nog een keer kan worden verlengd. We komen in plaats van 16 mei nu 16 april terug. Erg jammer maar het is niet anders! Gelukkig kunnen we alles nog wel doen wat we willen, alleen Surabaya valt weg. Maar ja we moeten nog wel langs Surabaya voor onze koffer...
Zaterdag zijn we verhuisd naar een ander plekje, omdat Novotel vrij prijzig is. We zijn terug gegaan naar Tomohon (waar we tijdens Tondano ook een paar nachten hebben geslapen), zodat we deze week nog uren kunnen maken door lessen te geven hier. Maar we wouden eerst nog perse een brownie eten dus we zijn (met koffer!) over de straat gelopen (geen stoepen) en ongeveer een kwartier in de hitte naar het winkelcentrum om die brownie te eten. Onderweg, toen we over de helft waren, stopte er een patrouille wagen. Ik dacht shit, straks vragen ze om het paspoort en visum en die ligt bij de immigratie. Maar het enige wat ze vroegen was waar we heen moesten. Voordat ik iets had gezegd zat onze roze hutkoffer al in de auto en even later werden we door de patrouille auto naar de winkel gebracht. Het leek net een scène uit een Gooische vrouwen film! Deze week gaan we nog zoveel mogelijk uren maken en dan gaan we zaterdag naar Surabaya om onze koffer op te halen!
-
22 Maart 2016 - 08:07
Opa Minno:
Wat heb je er weer een werk van gemaakt en heel duidelijk weergegeven wat jullie allemaal is overkomen.
Het is een scenario wat je vooraf niet bedenken kunt, wat een gedoe en dat is nog zachtjes uitgedrukt.
Prachtig dat jullie " gearresteerd " zijn, kun je als je straks terug bent mooi de blits mee maken.
Nu maar alle sores achter je laten en genieten van de komende tijd. -
22 Maart 2016 - 15:56
Marcel Rijpstra:
Je hebt het verhaal nog netjes opgeschreven als ik denk aan de zaken die jullie vooral hebben meegemaakt tijdens het eerste bezoek aan de immigratiedienst op Surabaya en ook een beetje op Sulawesi. En maar wachten en niet weten, in eerste instantie, of de verlenging door ging. Erg vervelend allemaal en ook omdat jullie nu minder uren kunnen maken en het les geven op Surabaya niet kunnen uitvoeren. Enfin, weer een ervaring rijker en morgen dat visum ophalen en dan aan het einde van de week naar Surabaya voor de koffer en verder. Dit alles achter je laten en weer genieten van deze toch mooie reis en belevenis.
Kus, pa. -
22 Maart 2016 - 19:00
Louise:
Lieve skat, wat hebben jullie wat meegemaakt zeg. We hadden al wat gehoord via opa en papa en mama en ik vind dat je het nog relaxed opschrijft. Wat een ontzettende stresstoestand is het geweest, de onzekerheid met name waarin jullie zaten (En de extra kosten die dit meebrengt zijn ook niet grappig...). We hopen dat jullie de moed erin houden en kunnen genieten van de tijd die nog rest. Helaas is die wel ingekort... Dikke kus van Wim, Laura, Hidde en Louise -
23 Maart 2016 - 13:28
Regina Pulignano:
Goh wat een stress...wat heb je het netjes verwoord....Jammer...Maar ga genieten van de tijd die jullie nu nog hebben! Fijn dat je desondanks "alle ellende "toch een fijne verjaardag hebt gehad! -
28 Maart 2016 - 14:20
Trijntje En Maarten:
Dag lieve Maurise,
Wat een verhaal zeg. Mooi om dal je reisverslagen te lezen en de laatste ervaring was natuurlijk best spannend. Fijn dat je toch nog een verjaardag gevoel hebt gehad. Leuk he die kaartjes etc. uit Nederland.
Hebben je ouders goed bedacht.!!
Jammer dat je avontuur nu eerder afloopt, maar je hebt er een mooie ervaring bij.
Geniet nog van de tijd die je daar bent en we zien je weer in Nederland.
Dikke kus van Maarten en Trijntje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
